“หลังจากที่พ่อผมโดนรถชนตายเมื่อปี 2547 ผมก็เหลือแม่คนเดียว ลำบากมากเพราะไม่มีใครให้พึ่งพา ผมเองต้องไปรับจ้างก่อสร้างหาเงินตั้งแต่ผมอายุ 10 ขวบ ช่วงเวลาที่ลำบากที่สุดในชีวิตคือไม่เหลือเงินสักบาทต้องไปขอผัดกาดที่เหลือ จากร้าน MK มาผัดกินกับแม่ ข้าวที่หุงกินก็เป็นข้าวหักๆเพราะราคามันถูกกว่าข้าวสารแท้”
เข้ามาอยู่ในกรุงเทพหลังเรียนจบจากโรงเรียน บุญวาทย์วิทยาลัย จ.ลำปาง มาต่อที่ โรงเรียนดุริยางค์ทหารอากาศ จนจบปัจจุบันรับราชการที่กองดุริยางค์ทหารอากาศ ได้ยศเป็น ในวัยแค่ 19 “ผมเพิ่งพาแม่มาอยู่ด้วยเมื่อสองปีที่แล้วครับ เมื่อก่อนแม่ผมอยู่หอคนเดียวที่ลำปาง พอผมเรียนจบผมจึงพาแม่มาอยู่ที่กรุงเทพด้วยกัน ผมไม่อายนะครับถึงแม่ผมจะเป็นยาม ทำงานที่วัดพระศรีมหาธาตุวรวิหารบางเขน ผมก็ภูมิใจที่เราได้มาอยู่ด้วยกัน ผมเลยได้มาเป็นเด็กวัด มาช่วยแม่ทำงาน กวาดวัด ทำความสะอาด กินข้าวที่วัด ช่วงเทศกาลหรือเสาร์อาทิตย์ผมก็มาอยู่ที่วัดกับแม่นี่แหละครับ”
เข้ามาอยู่ในกรุงเทพหลังเรียนจบจากโรงเรียน บุญวาทย์วิทยาลัย จ.ลำปาง มาต่อที่ โรงเรียนดุริยางค์ทหารอากาศ จนจบปัจจุบันรับราชการที่กองดุริยางค์ทหารอากาศ ได้ยศเป็น ในวัยแค่ 19 “ผมเพิ่งพาแม่มาอยู่ด้วยเมื่อสองปีที่แล้วครับ เมื่อก่อนแม่ผมอยู่หอคนเดียวที่ลำปาง พอผมเรียนจบผมจึงพาแม่มาอยู่ที่กรุงเทพด้วยกัน ผมไม่อายนะครับถึงแม่ผมจะเป็นยาม ทำงานที่วัดพระศรีมหาธาตุวรวิหารบางเขน ผมก็ภูมิใจที่เราได้มาอยู่ด้วยกัน ผมเลยได้มาเป็นเด็กวัด มาช่วยแม่ทำงาน กวาดวัด ทำความสะอาด กินข้าวที่วัด ช่วงเทศกาลหรือเสาร์อาทิตย์ผมก็มาอยู่ที่วัดกับแม่นี่แหละครับ”
ทำทุกอย่างได้เพื่อแม่ เกือบหมดหวังในชีวิตเมื่อแม่คนเดียวที่เหลืออยู่เป็นเนื้องอกในมดลูก “ผมว่าคนที่คิดว่าเขาลำบากแล้ว อยากให้ลองมองดูที่ชีวิต เปรม ดูนะครับทางบ้านก็จน แม่ก็เป็นยาม จะว่าไปเราอยู่ชั้นล่างของสังคมด้วยซ้ำ วัย19 ปี อย่างเราหลายคนคงสนุกสนานใช้ชีวิตวัยรุ่นกับเพื่อนๆ แต่สำหรับผมชีวิตมีแม่ มีวัด มีค่ายทหาร มีแค่นี้แหละ ที่แทบจะหมดกำลังใจคือแม่ป่วยเป็นเนื้องอกในมดลูก เพิ่งผ่าตัดไปเมื่อต้นปีที่ผ่านมาเองครับ พ่อผมก็ตายไปนานแล้ว ญาติพี่น้องไม่มีใครเหลียวแล อยู่กันแบบนี้ ผมว่าผมกับแม่ยังเข้มแข็งผ่านมันมาได้ ก็เพราะกำลังใจ แรงใจที่เรามีให้กัน ถึงวันที่ท้อแท้ที่สุดในชีวิต นึกถึงหน้าแม่นี่แหละ ทำให้เราอยากยืนขึ้นและเดินหน้าต่อ”
หล่อ หน้าตาดี แบบนี้ เปรม เผยมีสาวๆมาจีบเพียบแต่พอรู้ว่าแม่เป็นยาม เป็นเด็กวัดเท่านั้นแหละ หลายคนก็เบือนหน้าหนี “เขาคงคิดว่าผมรวยมั้ง 5555 มีคนเข้ามาจีบมาคุยเยอะเหมือนกันแต่พอเราบอกว่าที่บ้านผมยากจนนะ แม่ผมเป็น รปภ. อะไรแบบนี้ ก็ไม่ค่อยมีคนอยากคบเท่าไหร่ แต่ผมก็ไม่สนใจหรอกเพราะชีวิตนี้ผมเกิดมาและทำได้ถึงทุกวันนี้ วัยเด็ก 19 ปี มันถือเพียงพอแล้ว ได้เป็นทหารรับราชการทดแทนบุญแผ่นดิน ตอบแทนแม่เป็นลูกที่ดีของแม่ ผมว่ามันก็พอแล้วไม่ต้องรวย ไม่ต้องมีเงินล้นฟ้า จะหาทำไมเยอะแยะถ้ามีแล้วมันไม่ให้ความสุขเท่ากับที่เราได้มีอยู่ตอนนี้”
ที่มา http://www.thethaipost.net/2016/07/blog-post_82.html